Over rivier De Raam
Averechts inunderen
Ter verdediging hadden ook de Franse bezetters tijdens de Blokkade van Grave 1813-1814 het gebied rond Grave onder water gezet. Het begon daarna flink te vriezen. De bevroren grachten en de ijsvlaktes rondom de stad boden veel soldaten de mogelijkheid om gemakkelijk te deserteren. En door honger gedreven en instortende motivatie, deserteerden er veel.
De Zuiderwaterlinie was natuurlijk bedoeld voor de Nederlanders. Een domme zet van de Fransen om ondoordacht aan onze waterwerken te gaan prutsen!
1814: voorbeeld van de brug als strategische locatie
25 februari 1814 valt de Reekse Landstorm samen met het 1e bataljon Infanterie van Linie, de Franse soldaten aan bij de Escharense brug vanwege het afpersen van de bevolking en het gevangen houden van de burgemeester van Mill.
Boeren uit Mill werden verplicht voedsel aan te leveren bij de brug in Escharen voor het Franse garnizoen in Grave. Bij de brug stonden 200 Franse soldaten klaar om alles in te nemen.
Majoor (later Luitenant-Kolonel) Snoeck kreeg versterking voor de blokkade van Grave van het 1e bataljon Infanterie van Linie, 420 man sterk. Nog voordat dit bataljon vanuit Gorinchem arriveerde, had het al een missie: De Fransen verjagen bij de brug van Escharen, zodat het konvooi vanuit Mill met opgeëist vee en fourage weer met hun bezittingen weer rechtsomkeer konden maken naar Mill.
De actie werd een succes: de landstormers van Reek gewapend met rieken, zeisen en jachtgeweren "snelden voorwaarts met een voorbeeldelooze ijver".
Beerse Maas
Het waterpeil in De Raam werd niet alleen verhoogd door inundaties. Vaak meerdere malen per jaar trad De Raam tot ver buiten haar oevers vanwege de Beerse Overlaat. Eerder in de wandelroute in Reek werd ook al door de bedding gewandeld van de Beerse Maas. Daar volgde De Beerse Maas het tracé van de Hertogswetering. Het water dat in Beers en Cuijk over de dijk liep, volgde in eerste instantie het tracé van De Raam. In Velp, voorbij het Capucijnenklooster ging het Raamtraject over in het traject van de Hertogswetering.
Feitelijk was De Beerse Overlaat ook een vorm van inunderen, maar met een ander doel: het drooghouden van gebieden verder stroomafwaarts. Dat was niet het werk van al dan niet goedbedoelende militairen, maar van landgenoten.
Peel-Raamstelling
Vanwege de dreiging die nu een keer niet uit het zuiden kwam, maar vanuit het oosten, werd voor de Tweede Wereldoorlog een extra waterlinie aangelegd achter De Maas. Tussen de waterliniedelen Raam en Zuid-Willemsvaart werd een verbindende tankgracht gegraven, die later het defensiekanaal werd genoemd. Om de 200 meter staan er langs de hele linie kazematten: massieve betonnen bunkers. Op de route naar de brug in de Ploegweg zijn enkele kazematten zichtbaar.
In het Raamdal staan de kazematten hoger ten opzichte van het waterpeil dan over de rest van de linie. Dit maakte het mogelijk om bij een inundatie in het Raamgebied de kazematten bruikbaar te houden.
De Biltzkrieg, waarbij voor het eerst grootschalig vliegtuigen met parachutisten werden ingezet, maakte duidelijk dat de waarde van waterlinies flink kelderde: de Peel- Raamstelling hield maar heel even stand. De strijd langs deze linie was echter wel een van de belangrijkste verdedigingsacties tijdens de inval van het Duitse leger.
